Welcome to paradise, the East Coast of Australia
Blijf op de hoogte en volg Wytske
10 Maart 2017 | Australië, Townsville
Het is al weer een tijdje geleden sinds de laatste blog, maar nu heb ik toch echt de tijd gevonden om weer even te schrijven, foto's te sorteren en op whatsappjes te reageren.
Nadat ik in het holst van de nacht de auto had opgehaald bij de vorige eigenaar was het dan toch echt tijd om aan het volgende avontuur te beginnen. Vanuit Melbourne vertrokken we met een volgeladen auto met 3 mensen en heel veel eten naar Phillip Island om 's werelds kleinste pinguins te aanschouwen. In de vriezende kou zaten we te wachten op de zonsondergang (kom vooral 2 uur te vroeg om een goed plekje te bemachtigen werd ons verteld, en nee, warme kleren zijn echt niet nodig hoor!) waarna de pinguins tevoorschijn kwamen.
Tijdens het klappertanden van de kou werden we er nog even vriendelijk ruim 20 keer op gewezen dat we geen foto's mochten maken van de pinguins omdat dat schadelijk kon zijn (zeg nou zelf, 2000 flitsende camera's in je bakkes zou je ook niet al te vrolijk van worden). Helaas verstond de helft van het publiek geen Engels en werden we er daardoor elke 3 secondes door een paniekerige gids toegeschreeuwd toch die camera's weg te stoppen, zonder succes uiteraard. Uiteindelijk mochten we getuige zijn van een enorm schattig schouwspel: ruim 1200 kleine pinguins verschenen in de branding en waggelden naar hun nestjes toe, wat helaas soms onder of in het wiel van iemands auto bleek te zijn...
Hierna hebben we snel onze 4e reisgenoot en mijn mede eigenaresse van de auto opgehaald en waren we ready to go!
Vanaf Tooradin hebben we de kustlijn van Victoria gevolgd, prachtige natuurgebieden gezien en vooral veel regen. Omdat strand, regen en kamperen niet heel goed samengaan besloten we ondanks alle afradingen het er toch maar op te wagen om Canberra te bezoeken. Iedereen had ons al gewaarschuwd dat het niet echt de moeite waard is, aangezien het een stad in de middle of nowhere is met niet bijzonder veel te doen. Canberra is de hoofdstad van Australie (niet Melbourne of Sydney zoals velen denken), die gecreeerd is omdat deze twee steden het niet eens konden worden wat nou de hoofdstad van Aussie moest zijn. De logische conclusie was dus om maar gewoon een compleet nieuwe stad te bouwen tussen Melbourne en Sydney in.. Super logisch.
Mocht je overwegen om naar Canberra te gaan, hartstikke leuk en vooral doen als je van musea houdt. Maar verder is er echt he-le-maal niets te zien. Snel vervolgden wij dus onze weg naar Sydney, om ook daar in de pissende regen aan te komen. We hadden van te voren een schattig hostel geboekt, maar werden er 15 minuten voor aankomst even op gewezen dat ze onze kamers ineens aan oude bekenden hadden gegeven. Lichtelijk in paniek dus maar het volgende goedkoopste hostel op booking.com geboekt om maar een dak boven het hoofd te hebben.
Vol goede moed gingen we op zoek naar het hostel, wat nog best lastig bleek. Toen mijn telefoon zei dat we aangekomen waren dachten we namelijk toch echt voor 's werelds grootste smerigste kroeg ooit te staan, oh nee toch niet, dat was ons hostel.
We kregen een bed in een krot dat ze "the church" durfden te noemen: 32 enorm smerige backpackers op elkaar gepakt in een kamer zonder airco met 1 raam. Michelle is er nog steeds niet over uit of 1 van de bewoners nog in leven was of gewoon er heel dood uit zag, maar de stank van smerigheid en maanden oud voedsel kwam je overal tegemoet. We grapten eerst nog een beetje over de hoeveelheid wijn/wodka/andere zeer verdovende alcoholische versnaperingen we zouden moeten drinken voor we hier in slaap zouden kunnen vallen, maar uiteindelijk won mijn smetvrees het toch en hebben we een upgrade gekregen van de receptie. Nog steeds erg smerig maar ik durfde in elk geval te ademen in de kamer.
De volgende dag namen we afscheid van Marcel en Paula en wisten we niet hoe snel we Sydney moesten verlaten. Met gierende banden zijn we weer naar het zuiden gereden om 4 daagjes te verblijven in Jervis Bay, wat bekend staat om het kristalheldere water en sneeuwwitte stranden. Misschien heb je er wel eens van gehoord want ook de haaien daar zijn regelmatig in het nieuws.
We hebben onze auto op een mooi plekje aan het strand geparkeerd en als echte backpackers gewoon in de auto geslapen (kamperen was verboden). Vanuit hier hebben we leuke uitstapjes ondernomen zoals een cruise met dolfijnen en een redelijk stevige hike naar de figure 8 pools. De figure 8 pools staan erom bekend nogal gevaarlijk te zijn, aangezien je ze alleen kan bereiken als het tij erg laag is en er nauwelijks golven zijn. Anders loop je nog wel eens het risico om van het rotsplatform afgeslagen te worden door een golf, of op de terugweg er achter te komen dat het vloed is en je wandelpad 2 meter onder water ligt. Na een hike van 3.5 uur in een brandende 36 graden kunnen we toch beiden wel zeggen dat het echt de moeite waard was!
Hierna was het tijd om weer naar Sydney te gaan, nieuw hostel nieuwe kansen! Hier zouden we twee nieuwe meisjes ophalen waarvan er eentje ook mee zou doen met de aanschaf van onze auto. Na Sydney een beetje verkend te hebben (zowel op cultureel als op happy hour gebied) vroegen we onze reisgenootjes hoe laat ze de volgende dag naar blue mountains wilden vertrekken, die ons vervolgens na 3 weken contact doodleuk vertelden niet meer mee te gaan. Gelukkig zit Australie vol met backpackers die een lift zoeken en hadden we in een half uur tijd al weer 2 nieuwe reisgenootjes gevonden. Na een mooie hike in de blue mountains installeerden we ons op de camping en was het wachten tot de trein van Niklas, onze 4e reisgenoot zou aankomen en we hem op konden halen. Tijdens het wachten besloten we in de auto te chillen, wat een stuk minder relaxed was dan verwacht. Ineens hoorde ik een enorm gegil van Milorie naast me en zag ik een gigantische spin over haar schoot richting mij rennen. (gigantisch is hier zo groot als je handpalm)
Aangezien mijn deur op slot zat begon ik ook als een malle te gillen en al snel was de hele camping wakker door het gekrijs van 3 chicks die hun eerste grote spin gezien hadden. Inmiddels waren wij uit de auto maar hadden we geen flauw idee waar de spin was en of ie wel of niet gevaarlijk was. Het gebied waar we kampeerden stond nogal bekend om de Sydney Funnel Web spider (google maar, echt een leuk beestje).
Uiteindelijk hadden we m op de achterklep van de auto gespot en hebben we hem na een flink aantal vreemde pogingen van de auto af gekregen, wat een beetje een te lang verhaal is om helemaal te vertellen. Het bleek trouwens achteraf gewoon een huntsman te zijn, ze rennen erg hard maar zijn niet echt giftig en staan er juist om bekend om de echt giftige spinnen uit te schakelen!
Onze reis vervolgde zich langs de kust omhoog langs Nambucca Heads, Coffs Harbour en Nimbin naar Byron Bay.
Vol enthousiasme boekte ik een 3daagse surfcursus, om er vervolgens om dag 1 achter te komen dat mijn huid allergisch is voor het materiaal van surfboards. Echt winnen dus! Het surfen zelf was echt geweldig en de teachers waren bijzonder geduldig met al die mensen zonder evenwichtsvermogen en talent (waaronder ik dus). Naast het surfen mogen we ons nu ook experts noemen in creatief kamperen, het nachtleven van Byron Bay en het bezoeken van de plaatselijke Domino's Pizza inclusief gratis pizza's.
Na deze megarelaxte 5 dagen vervolgde onze weg zich naar de Gold Coast, het zuidelijkste stukje Queensland wat compleet volgebouwd is met wolkenkrabbers. Niet echt sfeervol maar wel impressive om een keertje te zien. Het plaatsje Surfers Paradise staat helaas inmiddels bekend als een niet al te beste plek om te surfen vanwege de grote hoeveelheid kwallen en nog grotere hoeveelheid surfers in het water, waardoor je gemiddeld misschien 1 golf per uur weet te pakken als je in de tussentijd niet door het board van je buurman knock out bent geslagen.
Brisbane was de volgende bestemming op de lijst, wat een oase! Hoe vaak kom je nou een stad tegen waar het centrum een gigantisch gratis zwembad is zodat iedereen lekker af kan koelen van de hitte? Helaas konden we hier niet te lang blijven want de volgende activiteit stond al weer op de planning: Fraser Island!
De weersvoorspellingen voor onze geboekte tour waren onweer, onweer en onweer, dus onze verwachtingen waren al redelijk geslonken. Eenmaal op weg hebben we maar 1 keertje een thunderstorm gezien, waarna de overige dagen volledige zon was. Onder leiding van Troy van Dropbear Adventures verkenden we het eiland en mocht ik zelf op alle inland tracks en het strand met een 4x4 rijden, in het begin even wennen maar super vet! Fraser Island, of liever K'gari (paradijs) zoals de Aboriginals het noemen biedt plaats aan de helderste meren met zand waarmee je je tanden kan poetsen zo fijn. Ook kan je zwemmen met kleine schildpadjes en baden in meren vol tea tree oil, een ware spa behandeling dus. Na 3 geweldige dagen moesten we helaas hier afscheid nemen van al onze reismaten en stonden Michelle en ik er weer alleen voor!
Na ontsnapt te zijn aan een boete voor illegaal in je auto slapen vervolgde onze weg zich weer verder naar het noorden. In Agnes Water / 1770 bevindt zich het noordelijkste surfstrand van de oostkust, met tevens de goedkoopste surflessen ever. De kwaliteit van zowel de lessen als de golven haalden het bij lange na niet bij Byron Bay, maar toch was het leuk weer even op die plank te staan.
Via Rockhampton zijn we naar Airlie Beach gecruised voor onze zeiltocht rond de Whitsundays, een van de redenen waarom ik naar Australie ben gekomen. De weersvoorspelling was hetzelfde als voor Fraser, en verliep gelukkig ook precies hetzelfde. Helaas werkt de sms-service " Wind AAN" nog niet helemaal hier in Australie, waardoor onze prachtige catamaran gewoon door de motor voortgedreven moest worden. Dit maakte de trip overigens niet minder succesvol, want wie kan er nou chagrijnig zijn als je kan genieten van 's werelds beste uitzicht en elke dag snorkelt met zeeschildpadden, rifhaaien en andere leuke beestjes die het Great Barrier Reef rijk is?
Inmiddels zijn we nu in Townsville voor een dagje welverdiende rust voor we morgen naar Magnetic Island gaan om met de Koala's te knuffelen.
Over een paar daagjes zijn we al weer in Cairns en is het tijd om de auto te verkopen, wat betekent dat de reis naar huis ook al weer een stuk dichterbij komt... :( Hoewel ik jullie allemaal enorm mis zou ik hier toch echt nog wel een flink aantal maandjes kunnen blijven, want wat is dit land geweldig!
Voor zover ik heb begrepen is het fenomeen lente aangekomen in Europa, geniet ervan terwijl wij hier dagelijks op zoek zijn naar een plek met airco (tropisch warm is soms toch wel heftig). Breek geen beentjes op wintersport en dan zie ik jullie allemaal weer over een maandje!
Heel veel liefs,
Wyts
Nadat ik in het holst van de nacht de auto had opgehaald bij de vorige eigenaar was het dan toch echt tijd om aan het volgende avontuur te beginnen. Vanuit Melbourne vertrokken we met een volgeladen auto met 3 mensen en heel veel eten naar Phillip Island om 's werelds kleinste pinguins te aanschouwen. In de vriezende kou zaten we te wachten op de zonsondergang (kom vooral 2 uur te vroeg om een goed plekje te bemachtigen werd ons verteld, en nee, warme kleren zijn echt niet nodig hoor!) waarna de pinguins tevoorschijn kwamen.
Tijdens het klappertanden van de kou werden we er nog even vriendelijk ruim 20 keer op gewezen dat we geen foto's mochten maken van de pinguins omdat dat schadelijk kon zijn (zeg nou zelf, 2000 flitsende camera's in je bakkes zou je ook niet al te vrolijk van worden). Helaas verstond de helft van het publiek geen Engels en werden we er daardoor elke 3 secondes door een paniekerige gids toegeschreeuwd toch die camera's weg te stoppen, zonder succes uiteraard. Uiteindelijk mochten we getuige zijn van een enorm schattig schouwspel: ruim 1200 kleine pinguins verschenen in de branding en waggelden naar hun nestjes toe, wat helaas soms onder of in het wiel van iemands auto bleek te zijn...
Hierna hebben we snel onze 4e reisgenoot en mijn mede eigenaresse van de auto opgehaald en waren we ready to go!
Vanaf Tooradin hebben we de kustlijn van Victoria gevolgd, prachtige natuurgebieden gezien en vooral veel regen. Omdat strand, regen en kamperen niet heel goed samengaan besloten we ondanks alle afradingen het er toch maar op te wagen om Canberra te bezoeken. Iedereen had ons al gewaarschuwd dat het niet echt de moeite waard is, aangezien het een stad in de middle of nowhere is met niet bijzonder veel te doen. Canberra is de hoofdstad van Australie (niet Melbourne of Sydney zoals velen denken), die gecreeerd is omdat deze twee steden het niet eens konden worden wat nou de hoofdstad van Aussie moest zijn. De logische conclusie was dus om maar gewoon een compleet nieuwe stad te bouwen tussen Melbourne en Sydney in.. Super logisch.
Mocht je overwegen om naar Canberra te gaan, hartstikke leuk en vooral doen als je van musea houdt. Maar verder is er echt he-le-maal niets te zien. Snel vervolgden wij dus onze weg naar Sydney, om ook daar in de pissende regen aan te komen. We hadden van te voren een schattig hostel geboekt, maar werden er 15 minuten voor aankomst even op gewezen dat ze onze kamers ineens aan oude bekenden hadden gegeven. Lichtelijk in paniek dus maar het volgende goedkoopste hostel op booking.com geboekt om maar een dak boven het hoofd te hebben.
Vol goede moed gingen we op zoek naar het hostel, wat nog best lastig bleek. Toen mijn telefoon zei dat we aangekomen waren dachten we namelijk toch echt voor 's werelds grootste smerigste kroeg ooit te staan, oh nee toch niet, dat was ons hostel.
We kregen een bed in een krot dat ze "the church" durfden te noemen: 32 enorm smerige backpackers op elkaar gepakt in een kamer zonder airco met 1 raam. Michelle is er nog steeds niet over uit of 1 van de bewoners nog in leven was of gewoon er heel dood uit zag, maar de stank van smerigheid en maanden oud voedsel kwam je overal tegemoet. We grapten eerst nog een beetje over de hoeveelheid wijn/wodka/andere zeer verdovende alcoholische versnaperingen we zouden moeten drinken voor we hier in slaap zouden kunnen vallen, maar uiteindelijk won mijn smetvrees het toch en hebben we een upgrade gekregen van de receptie. Nog steeds erg smerig maar ik durfde in elk geval te ademen in de kamer.
De volgende dag namen we afscheid van Marcel en Paula en wisten we niet hoe snel we Sydney moesten verlaten. Met gierende banden zijn we weer naar het zuiden gereden om 4 daagjes te verblijven in Jervis Bay, wat bekend staat om het kristalheldere water en sneeuwwitte stranden. Misschien heb je er wel eens van gehoord want ook de haaien daar zijn regelmatig in het nieuws.
We hebben onze auto op een mooi plekje aan het strand geparkeerd en als echte backpackers gewoon in de auto geslapen (kamperen was verboden). Vanuit hier hebben we leuke uitstapjes ondernomen zoals een cruise met dolfijnen en een redelijk stevige hike naar de figure 8 pools. De figure 8 pools staan erom bekend nogal gevaarlijk te zijn, aangezien je ze alleen kan bereiken als het tij erg laag is en er nauwelijks golven zijn. Anders loop je nog wel eens het risico om van het rotsplatform afgeslagen te worden door een golf, of op de terugweg er achter te komen dat het vloed is en je wandelpad 2 meter onder water ligt. Na een hike van 3.5 uur in een brandende 36 graden kunnen we toch beiden wel zeggen dat het echt de moeite waard was!
Hierna was het tijd om weer naar Sydney te gaan, nieuw hostel nieuwe kansen! Hier zouden we twee nieuwe meisjes ophalen waarvan er eentje ook mee zou doen met de aanschaf van onze auto. Na Sydney een beetje verkend te hebben (zowel op cultureel als op happy hour gebied) vroegen we onze reisgenootjes hoe laat ze de volgende dag naar blue mountains wilden vertrekken, die ons vervolgens na 3 weken contact doodleuk vertelden niet meer mee te gaan. Gelukkig zit Australie vol met backpackers die een lift zoeken en hadden we in een half uur tijd al weer 2 nieuwe reisgenootjes gevonden. Na een mooie hike in de blue mountains installeerden we ons op de camping en was het wachten tot de trein van Niklas, onze 4e reisgenoot zou aankomen en we hem op konden halen. Tijdens het wachten besloten we in de auto te chillen, wat een stuk minder relaxed was dan verwacht. Ineens hoorde ik een enorm gegil van Milorie naast me en zag ik een gigantische spin over haar schoot richting mij rennen. (gigantisch is hier zo groot als je handpalm)
Aangezien mijn deur op slot zat begon ik ook als een malle te gillen en al snel was de hele camping wakker door het gekrijs van 3 chicks die hun eerste grote spin gezien hadden. Inmiddels waren wij uit de auto maar hadden we geen flauw idee waar de spin was en of ie wel of niet gevaarlijk was. Het gebied waar we kampeerden stond nogal bekend om de Sydney Funnel Web spider (google maar, echt een leuk beestje).
Uiteindelijk hadden we m op de achterklep van de auto gespot en hebben we hem na een flink aantal vreemde pogingen van de auto af gekregen, wat een beetje een te lang verhaal is om helemaal te vertellen. Het bleek trouwens achteraf gewoon een huntsman te zijn, ze rennen erg hard maar zijn niet echt giftig en staan er juist om bekend om de echt giftige spinnen uit te schakelen!
Onze reis vervolgde zich langs de kust omhoog langs Nambucca Heads, Coffs Harbour en Nimbin naar Byron Bay.
Vol enthousiasme boekte ik een 3daagse surfcursus, om er vervolgens om dag 1 achter te komen dat mijn huid allergisch is voor het materiaal van surfboards. Echt winnen dus! Het surfen zelf was echt geweldig en de teachers waren bijzonder geduldig met al die mensen zonder evenwichtsvermogen en talent (waaronder ik dus). Naast het surfen mogen we ons nu ook experts noemen in creatief kamperen, het nachtleven van Byron Bay en het bezoeken van de plaatselijke Domino's Pizza inclusief gratis pizza's.
Na deze megarelaxte 5 dagen vervolgde onze weg zich naar de Gold Coast, het zuidelijkste stukje Queensland wat compleet volgebouwd is met wolkenkrabbers. Niet echt sfeervol maar wel impressive om een keertje te zien. Het plaatsje Surfers Paradise staat helaas inmiddels bekend als een niet al te beste plek om te surfen vanwege de grote hoeveelheid kwallen en nog grotere hoeveelheid surfers in het water, waardoor je gemiddeld misschien 1 golf per uur weet te pakken als je in de tussentijd niet door het board van je buurman knock out bent geslagen.
Brisbane was de volgende bestemming op de lijst, wat een oase! Hoe vaak kom je nou een stad tegen waar het centrum een gigantisch gratis zwembad is zodat iedereen lekker af kan koelen van de hitte? Helaas konden we hier niet te lang blijven want de volgende activiteit stond al weer op de planning: Fraser Island!
De weersvoorspellingen voor onze geboekte tour waren onweer, onweer en onweer, dus onze verwachtingen waren al redelijk geslonken. Eenmaal op weg hebben we maar 1 keertje een thunderstorm gezien, waarna de overige dagen volledige zon was. Onder leiding van Troy van Dropbear Adventures verkenden we het eiland en mocht ik zelf op alle inland tracks en het strand met een 4x4 rijden, in het begin even wennen maar super vet! Fraser Island, of liever K'gari (paradijs) zoals de Aboriginals het noemen biedt plaats aan de helderste meren met zand waarmee je je tanden kan poetsen zo fijn. Ook kan je zwemmen met kleine schildpadjes en baden in meren vol tea tree oil, een ware spa behandeling dus. Na 3 geweldige dagen moesten we helaas hier afscheid nemen van al onze reismaten en stonden Michelle en ik er weer alleen voor!
Na ontsnapt te zijn aan een boete voor illegaal in je auto slapen vervolgde onze weg zich weer verder naar het noorden. In Agnes Water / 1770 bevindt zich het noordelijkste surfstrand van de oostkust, met tevens de goedkoopste surflessen ever. De kwaliteit van zowel de lessen als de golven haalden het bij lange na niet bij Byron Bay, maar toch was het leuk weer even op die plank te staan.
Via Rockhampton zijn we naar Airlie Beach gecruised voor onze zeiltocht rond de Whitsundays, een van de redenen waarom ik naar Australie ben gekomen. De weersvoorspelling was hetzelfde als voor Fraser, en verliep gelukkig ook precies hetzelfde. Helaas werkt de sms-service " Wind AAN" nog niet helemaal hier in Australie, waardoor onze prachtige catamaran gewoon door de motor voortgedreven moest worden. Dit maakte de trip overigens niet minder succesvol, want wie kan er nou chagrijnig zijn als je kan genieten van 's werelds beste uitzicht en elke dag snorkelt met zeeschildpadden, rifhaaien en andere leuke beestjes die het Great Barrier Reef rijk is?
Inmiddels zijn we nu in Townsville voor een dagje welverdiende rust voor we morgen naar Magnetic Island gaan om met de Koala's te knuffelen.
Over een paar daagjes zijn we al weer in Cairns en is het tijd om de auto te verkopen, wat betekent dat de reis naar huis ook al weer een stuk dichterbij komt... :( Hoewel ik jullie allemaal enorm mis zou ik hier toch echt nog wel een flink aantal maandjes kunnen blijven, want wat is dit land geweldig!
Voor zover ik heb begrepen is het fenomeen lente aangekomen in Europa, geniet ervan terwijl wij hier dagelijks op zoek zijn naar een plek met airco (tropisch warm is soms toch wel heftig). Breek geen beentjes op wintersport en dan zie ik jullie allemaal weer over een maandje!
Heel veel liefs,
Wyts
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
